Trainen om te trainen
Onze trainers en associés zorgen jaarlijks voor meer dan tevreden deelnemers die met meer plezier en resultaat verder kunnen in hun werk. Dat werk blijven we graag doen, met meer bevlogen vakmensen. Sinds dit najaar zijn Chantal Vrouwenvelder en Frank de Git daarom bij ons in dienst, om het vak van persoonsgericht trainer te leren. Hieronder vertellen ze wat ze tegenkomen in een mooie, maar wat onbekende wereld.
Frank – Opnieuw leren fietsen
Aan de slag bij Van Harte & Lingsma is als opnieuw leren fietsen. Ik dacht dat ik het kon, maar haar stijl bleek toch van een ander vaatje getapt. Persoonsgericht trainen, een stapje verder de diepte in. Op het eerste gezicht rauw en confronterend, maar duurzaam als het gaat om gedragsverandering. Ik fiets mee met gepassioneerde trainers, vakidioten met hart voor de zaak en voor het geloof in het menselijk potentieel. Ze staan als leiders en beoefenen wat ze verkondigen. Alles vanuit liefde. Ik besef dat deze club een hechte familie is met een fanatieke aanhang. Met open armen word ik verwelkomd. Met dezelfde armen word ik gekneed en uitgedaagd om aan de slag te gaan.
De fietsrit, die leek op een fijn stukje touren, verandert in een zware tocht door de Pyreneeën. Onderweg kom ik mezelf tegen. De uitdaging om de steil uitziende bergwegen te trotseren blijkt verre van gemakkelijk. Spanning en angst. Fear and excitement. Het mag er allebei zijn. Acceptatie is de sleutel om de pijntjes die het fietsen met zich meebrengt te doorstaan. Wennen aan het zadel, het vinden van de juiste cadans, maar vooral mijn team van deelnemers helpen om in twaalf dagen hun bergtop te bereiken.
Ik leer fietsen terwijl ik anderen hetzelfde leer doen op hún weg. Een afwisseling waarin ik voorop loop en daarmee een voorbeeldfunctie heb. Geleid door een doel dat groter is dan mezelf. Dat gaat over mensen leren zichzelf te leiden en daarin te groeien. Dat hogere doel ervaar ik in het enthousiasme bij trainers en deelnemers. Daar sta ik voor. Daar schijnt het licht. Waardoor beren op de weg veranderen in potentiële knuffelbeesten, en kansen en mogelijkheden ruimte krijgen.
Alles wat wij doen bij Van Harte & Lingsma, doen we samen. Loyaal en collegiaal zijn woorden die ik elke dag terug zie in de praktijk. Ik heb nog een stuk te fietsen, maar met vertrouwen zal ik gaan en blijf ik genieten van de plek waar ik werk.
Chantal – Trainen in het hier en nu
En dan ben je ineens waar je wil zijn. Toen ik te horen kreeg dat ik was aangenomen bij Van Harte en Lingsma maakte mijn hart een sprongetje. En tegelijkertijd kon ik mijn oren niet geloven. Mind over matter, in a way. Nog dagen duurde het voordat het besef doordrong dat ik die felbegeerde baan veroverd had. Ik zou trainer worden, en hoe. Een half jaar lang mee op stap met een rijke variatie aan trainers, stuk voor stuk uniek in hun soort en geweldig ervaren.
En nu zit ik dan hier, achter mijn bureau, inmiddels bekomen van de eerste indrukken en zo’n drie maanden op weg. Het voelt als een bizarre reis door vakmanschapland. Graag neem ik jullie mee: een kijkje in de wereld van een junior trainer bij Van Harte en Lingsma.
Eerlijk is eerlijk: ik kon al trainen voordat ik bij Van Harte en Lingsma aan de slag ging. Het talent is er, anders zat ik hier niet. Maar om écht mijn eigen stijl als trainer te ontwikkelen en met die kwaliteit te kunnen trainen die Van Harte & Lingsma verwacht van zijn trainers, dat is topsport. Het gaat om uitproberen, uit je comfortzone, veel doen en durven. En vooral: trainen in het hier en nu. Als je me drie maanden geleden had gevraagd wat dat was, dan had ik je waarschijnlijk glazig aangekeken. Nu weet ik dat het hier om draait. Trainen op het scherpst van de snede. Op die manier kan ik de ander inzicht geven in zijn gedrag en daarmee uitzicht op verandering. Klinkt mooi en simpel toch? Schijn bedriegt. Voor mij als junior trainer begint daar het leren pas echt. Op kantoor leer ik de techniek en train ik mezelf in modellen als de PIP, de BOB en Situationeel Leiderschap. Daarnaast ga ik bijna iedere week drie dagen mee met een trainer om te ervaren wat werkt. Want alleen zo kan je je voorbereiden op het hier-en-nu.
De vraag
Ik zat een keer aan de lunch met een deelnemer die alleen maar vragen bleef afvuren. De vraag die de meeste mensen bezighoudt, is: hoe is het nou om altijd maar in een hotel te werken, weg van huis? Ik heb een vriend en een zoontje van 2,5 jaar. Soms lijken mensen daar wel van te schrikken. Ik lag onder vuur in het hier en nu. Maar mis je je zoontje niet dan? En is het niet zwaar voor je vriend? En..? Knap als je dan niet gaat twijfelen aan jezelf.
Daarmee heb je te dealen als trainer. Je staat voor de groep, dus mensen vinden wat van je. Het bijzondere aan mijn opleiding hier, is dat ik ook leer omgaan met mijn eigen thema’s en emoties als trainer naast die van de deelnemers. Trainen is mensenwerk en zelf ben je als mens het instrument om anderen verder te brengen in hun ontwikkeling. Dan kan je maar beter weten hoe dat instrument werkt. Je laat je ook niet graag opereren door een dokter die niet weet of hij met zijn scalpel of een hakmes de incisie moet maken, toch?
Geen dag, geen training, geen mens is hetzelfde. Je leert trainen niet uit een boek, maar met je poten in de klei. En daarin kom je jezelf tegen als trainer.
De vraag is een interessante voor mijzelf, want het raakte me. Daar start het leren als trainer. De angst mijn zoontje te kort te doen resoneerde lekker mee. Hoe ga je daarmee om? En wat maakt dat ik die betreffende deelnemer (en daarmee mezelf) het liefst gerust zou stellen?
De vraag is echter mogelijk nog interessanter voor de deelnemer, want wat maakt dat zij zich zo bezig houdt met mij? Zich zo’n zorgen maakt en zoveel ‘vindt’ van mij? Wat zegt dat over haar leerdoel in de training? Die bril durven opzetten als trainer, het omdraaien in het hier en nu, vind ik een spannende. En tegelijkertijd is dat waar het om gaat. De interactie op scherp zetten, persoonsgericht trainen. Daarin iets voor de ander betekenen.
Zoveel uit één moment halen, dat is iets magisch.