Mag het gewoon even slecht gaan?

Soms lijkt het alsof het met iedereen toch best wel ‘toppie’ gaat. Blij dat we zo lekker in de lift zitten, en ja het zijn zware en bijzondere tijden maar we leren er van. Iedereen heeft wel weer een prachtig gesprek gehad met zijn of haar mattie. Wauw wat ben ik dankbaar voor wat me allemaal ten deel is gevallen. Dat soort teksten vallen me steeds meer op. Maar als het ff niet lekker gaat? Wat dan? Nou simpel: dan word je gewoon weer gelukkig door model X, zelfhulpboek Y of coach Z ter hand te nemen? Want oh wee als je baalt van je werk, je collega, je leven. Dat moet ‘geadresseerd worden’ of vraagt aandacht om te groeien.

Al met al helpen we onszelf naar de hogere, verlichte regionen van de zelfontplooiing. We zoeken bijna wanhopig naar de bedoeling van alles. We willen afscheid nemen van het ‘oude denken’ en onszelf en onze teams meer het stuur geven. Want dat is beter. Ik word er gestoord van. Ga in hemelsnaam gewoon aan je werk. Doe waar je voor betaald wordt en ga in je eigen tijd betekenis geven aan je leven. Heb je ergens last van? Los het op, of nog beter: verdraag het…

Het Lourdes effect. Je weet wel: als je denkt dat je baalt van je geamputeerde arm en je gaat naar een bedevaartsoord om je arm terug te bidden. Kom je op die plek waarschijnlijk iemand tegen met twee geamputeerde armen. En, bij een wonder, ga je er een stuk blijer vandaan. Het zet zaken in perspectief. En dat is iets waar ik graag een lans voor zou willen breken. Een notie van perspectief.

Wij mensen zijn gewoontedieren. Dus als we keer op keer onszelf vertellen hoe naar we het hebben omdat de omstandigheden op ons werk zo on-inspirerend zijn, dan wordt dat verhaal naar een paar herhalingen onze waarheid. Waardoor we onszelf gevangen houden in die waarheid. De gewoonte maakt dat we er heilig in geloven. Zonder enig perspectief. Ziekte, drama, ongeluk zal ons ten deel vallen. Dus grijpen we naar model X, zelfhulpboek Y of coach Z. Want stel je voor dat je dat drama zou moeten verdragen?

Door je perspectief te veranderen, gebeuren er mogelijk twee dingen:

• Je ziet je eigen minidrama in het Lourdes-perspectief. Het kan prima helpen om opeens geen last meer te hebben van het feit (lees: je verhaal) dat niemand je op je werk of thuis waardeert. Je hebt immers te eten en te drinken terwijl je je geen enkele zorgen hoeft te maken of je kinderen niet elk moment van je worden afgepakt? (ander verhaal is een ander perspectief).
• Of er kan een ander soort perspectief ontstaan. Dat gaat over je verlangen. Als je kan verwoorden waar je naar verlangt en hoe het op dit moment niet wordt vervuld, kan je je opeens afvragen wat je kan doen, welke strategie je kan toepassen, om datgene waar je vreselijk naar verlangt (anders zou je er niet zo onwijs lang over zaniken) te bereiken. En zolang je helder hebt waar je naar verlangt en hoe je daar in de tijd naar toe kan werken, verdraag je je het huidige ongemak fluitend en ben je gelukkig met je eigen ongeluk.

Wil je beter in staat zijn om er achter te komen en te verwoorden wat je wil, waar je naar verlangt en wil je ook strategieën kunnen toepassen om ze te bereiken? En daarmee je huidige ongemak ‘als een vent’ te verdragen? Dan kunnen we je helpen. Anders kan je gewoon blijven klagen… Kan ook.

In onze assessments kijken we niet alleen naar wat je kan, maar ook naar je overtuigingen en de achterliggende redenen waarom je iets (niet) wil. Klik hier voor meer informatie of download onze brochure.

Benieuwd naar ons trainingsaanbod? Klik dan hier.